Tuurlijk. Een grote zolder ligt vol met gematerialiseerde herinneringen. De kast met gelezen boeken;de rotan stoelen uit de kamer; lampen;schilderijen; speelgoed uit mijn jeugd; dozen vol met schoolschriften; koffers;planken; kleding wat al lang wegkon.
Tuurlijk, dat moet opgeruimd worden na mijn moeders overlijden. Het huis moet worden verkocht. Maar stapje voor stapje. Alles nog een keer door mijn handen laten gaan. Het koesteren van lang vervlogen tijden.
Verkleedkleren van die fietsoptocht door het dorp; een gelezen bijbel; dat stoeltje stond zo leuk in mijn kamer, die gordijnen van de eetkamer herken ik nog. Die dekens van mijn bed van vroeger wil ik echt niet weg doen.
En dan een koffer die mijn moeder uit Nederland- Indië heeft meegenomen, schriften van haar opleiding en documenten die ik nog niet eerder had gezien.
Dat interesseerde me.
Reactie plaatsen
Reacties